کارت عروسی

خاطره ای منسوب به آقای قرائتی:

"من یک کارت عروسی از یک دختر خانمی که خانه پدرش رفتم دستم آمد، از بس جذب این کارت شدم کارتش را با خودم آوردم قم. 

یکی از افراد محترم تبریز دخترش را عروس می کند، بعد در کارت عروسیش می نویسد که: 

باسمه تعالی دوشیزه فلانی و آقای فلانی به ازدواج هم درآمدند. بنا داشتیم جشن با شکوهی بگیریم شما را هم دعوت کنیم اما تصمیم گرفتیم بودجه جشن را بدهیم به یک خواهر و برادر که آنها هم ازدواج کنند. بنابراین جشنی نداریم این کارت؛ کارتِ اطلاع بود که بدانید ازدواجی انجام شد گرچه از دیدارتان محرومیم ولی امیدواریم این عمل انقلابی اسلامی را بپذیرید ...

اگر یک سال تشریفات ازدواج در ایران کم بشود، هیچ پسر و دختری - به خاطر فقر - بی زن و بی شوهر نمی مانند و اگر یک سال پول هایی که در ساختمان ها خرج دکورسازی می شود، کم بشود کسی در ایران بی خانه نمی ماند" ...