احمق‌ها

احتمالا اینو قبلا شنیدید یا خوندید که

"هرگز با احمق‌ها بحث نکنید.

آنها شما را تا سطح خودشان پایین می‌کشند، 

سپس با تجربه یک عمر زندگی در آن سطح، شما را شکست می‌دهند"! ...

درسته واقعا ...

با اینها که اتفاقا خیلی خودشون رو زرنگ و به دردبخور می‌دونند،

هرگز کار و بحث نکنید! ...

ازشون فاصله بگیرید ...

اصلا تا میتونید ازشون فرار کنید ...

پلک ها

نامحرم

یادم نیست کی این صفحه رو بوکمارک کرده بودم؟! ... (+)

دیشب موقع حذف و اضافه فولدرهای مرورگر دیدم هنوز نخوندمش ...

قبلا ها فهرست باید بخوانم من پُر بود از کتاب و مجله و روزنامه ...

الان ها لینک و آدرس های اینترنتی هست ...

که برای خوندن در فرصت مناسب در حافظه مرورگر ذخیره میشه ...

چند خواهر و برادر معمولی ...

CTRL+D ...

گرچه همین یه مطلب کافی بود ...

تا بیشترِ یادداشت‌ های یک طلبه رو - بعدا - با اینترنت گوشی همراه بخونم ...

خانه شماره یک ...

نصف شب است، مهدی سرش را بالا می‌ آورد ...

و فاطمه سادات که معصومانه خوابیده است را تماشا می‌ کند ... 

از روی میز کنار تخت گوشی موبایلش را در می‌ آورد ...

و سرش را در گوشی فرو می‌ کند ...

پیامکی می ‌نویسد:

بیداری خوشگل؟ ارسال می‌ کند به مهندس علوی ...

دوباره فاطمه سادات که معصومانه خوابیده است را تماشا می‌ کند ...

ارتباطات مجازی ...

حد و حدود های ارتباط با نامحرم در فضای مجازی ...

به خصوص رعایت حریم خصوصی افراد ...

موضوعی نیست که بشه بهش بی تفاوت بود ...

از دنیای متاهل ها خبر ندارم ...

این متن رو که خوندم – واقعی باشه یا برگرفته از تخیل ...

فراگیر باشه یا انگشت شمار ...

خیلی سوالات به ذهنم اومد ...

متاهل که شدید یعنی متعهد شدید ...

رشته محبتتون رو فقط به ضریح دل همدیگه ببندید ... 

خیانت که شاخ و دم نداره ... 

وقتی دلبر داری باید از بقیه دل برداری ...

این حرفای قشنگ فقط برای لایک کردن نیست ...

رعایت محرم و نامحرم ...

حجب و حیا و عفت داشتن هم متاهل و مجرد نداره ...

مجرد بودن – هم – مجوزی برای هر حرف و سخن و ارتباطی نیست ...

بارها در این مورد نوشتیم، بحث و گفتگو کردیم ...

حتی یکی از دوستان - سال گذشته - این موضوع رو به شکل مبسوطی تحلیل کرد:

متاسفانه با پیشرفت علم و تکنولوژی برخی از حریم ها پس رفت می کند ...

و این  عقب گرد یا ایستایی اخلاق، خیزشی ناملموس دارد ... 

فرآیند عادی سازی در این راستا شاید به این دلیل باشد ...

که چون افراد همدیگر را نمی بینند ...

پس مجاز هستند کشف حجاب گفتاری داشته باشند ...

به تعبیر دیگر اینکه در فضای مَجازی همه کاربرها مُجاز هستند ...

تا به بیان اندیشه هایشان بپردازند ...

با این توجیه که قید و بندهای رفتاری و اخلاقی برای دنیای حقیقی وضع شده است ...

برنامه های ارتباطی با همه خوبی هایی که دارند ...

به عادی سازی روابط میان آحاد مختلف جامعه منجر می شوند ...

در پی همین عادی سازی ها بدعت های کلامی ، فرهنگی ...

و گاها فکری به شکل تدریجی نمایان خواهد شد ...

به تصور بسیار از کاربران؛ 

اگر بخواهیم پیوندی میان عالم حقیقی و فضای مجازی برقرار کنیم ...

شاید امری ناممکن باشد ...

چرا که تصور ما این است که این دو جهان کاملا مجزا هستند ...

و ارتباطی با یکدیگر ندارند چون طول ، عرض و ارتفاع یا ماهیت مادی ندارند ...

و رابطه ای طولی که در امتداد هم باشند میانشان برقرار نیست ...

دقیق تر اینکه این دو دنیا به موازات هم پیش می روند ...

و هیچ فصل اشتراکی ندارند که بر یکدیگر اثر بگذارند ... 

اگر چه این استدلال ها عقلانی هستند ...

اما باید به گفتاری از مولا علی (ع) هم توجه داشت که می فرمایند: 

" مراقب افکارت باش که گفتارت می‌ شود ... 

مراقب گفتارت باش که رفتارت می‌ شود ... 

مراقب رفتارت باش که عادتت می‌ شود ... 

مراقب عادتت باش که شخصیتت می‌ شود ... 

مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می‌ شود " ...

گاهی از سر غلفت یا ناآگاهی ممکن است این رفتارها را انجام بدهیم ... 

اما یادمان باشد این سخنان آن چنان موشکافانه و منطقی است ...

که بی شک هر عقل بی اعوجاج  و هر قلب سالمی را به کرنش و لرزه در می آورد ...

قرآن نیز در همین باره آیه ای دارد:

از چیزى که بدان علم ندارى (در مرحله اعتقاد و گفتار و عمل) پیروى مکن ...

زیرا گوش و چشم و دل ، هر یک مورد سؤال قرار خواهند گرفت ...

(از انسان درباره کارهاى آنها و از آنها درباره کارهاى خودشان مى‏ پرسند) ...

دوست ندارم کامنتی در این مورد بخونم ...

این پُست رو برای تبادل نظر ننوشتم ...

در همین جامعه آماری کوچک ...

نظرات خیلی از دوستان رو - پیش تر - در عمل و رفتارشون دیدم ...

چه آنها که سال هاست محترمانه فقط خواننده اند و همراه ...

چه آنها که با کوچکترین تذکری واکنش های نامناسب نشون دادند ...

تکلیف آنها که بی قید و بند زندگی می کنند روشنه ...

اما لغزش آنها که بر مبنای دین در این فضا ها حضور دارند قابل هضم نیست ...

صفر و صد بودن آدم ها رو – هم – قبول ندارم ...

اینکه تا چند مورد استفاده ناروا از این محیط ها رو شاهد مثال میاری ...

کلا فضای مجازی رو زیر سوال ببرند و همه رو به یک چشم ببینند ...

مثل فساد در سینما، ورزش یا هر بخش دیگری ...

رعایت حلال و حرام خیلی سخت نیست ...

توجه به حد و حدود ها هم ...

کافیه هر کسی شخصیت واقعی خودش رو فراموش نکنه ...

مسوولیت های فردی و اجتماعی اش رو هم ...

مشکل از جایی شروع میشه که فرد پیش خودش تصور می کنه ...

من فرق می کنم ...

همین تفکر و تصورات هست که افراد رو به بیراهه سوق میده ...

برخی مشکلات بشر فقط قابل پیشگیری اند ...

دچارش که شدی جبران کردنی نیست ...

برای همین هست که باید به همدیگه تذکر داد ...

به موقع هم گفت ...

امر به معروف و نهی از منکر کرد ...

تا جامعه، خانواده و محیط به سمت سقوط پیش نره ...

خداوند عاقبت همه ما رو ختم به خیر کنه ...

صبر

"خدایا؛

هدایتم کن ...

تا به این باور برسم ...

 که جواب بعضی از دعاهایم صبر است" ...

بشارت

وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ...

این آدم های سعادتمند چه کسانی هستند ... ؟

و خداوند چرا این بشارت رو بهشون داده ... ؟!

جواب این سوالات در آیه 274 سوره مبارکه بقره هست:

الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیَةً ...

فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ...

وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ؛ 

کسانى که اموال خود را در شب و روز، نهان و آشکارا انفاق کنند ... 

آنان را نزد پروردگارشان پاداش نیکو خواهد بود ...

هرگز (از حادثه آینده) بیمناک و (از امور گذشته) اندوهگین نخواهند شد ...

در شأن نزول این آیه از ابن عباس نقل شده: 

این آیه درباره امام على (ع) نازل شده است ...

زیرا آن حضرت چهار درهم داشت؛ 

یک درهم در روز و یک درهم در شب، یک درهم پنهانى ... 

و یک درهم را هم آشکارا انفاق کرد ...

گفته اند که:

نزول آیه در یک مورد خاص، مفهومش رو محدود نمیکنه ...

و شمول حکم نسبت به دیگران نفى نمیشه ...

بنابراین در جامعه ای که ادعای شیعه حضرت علی (ع) رو داریم ...

اگر انفاق علی وار انجام بشه ...

نه تنها از فقر و تبعیض و فاصله طبقاتی کاسته میشه ...

بلکه پاداش و اطمینان خاطری بزرگ نصیب ما خواهد شد ...

موطن

"موطن آدمی را در هیچ نقشه ای نشان نیست ...

موطن آدم در قلب کسانی است که دوستش دارند" ...

مروارید

"اگر جای مروت نیست، با دنیا مدارا کن ...

به جای دلخوری از تنگ بیرون را تماشا کن ...

دل از اعماق دریای صدف‌ های تهی بردار ...

همین‌ جا در کویر خویش مروارید پیدا کن" ...

مقدس

"تنهایی خود را مقدس بدار ...

تا زمانی که مقدس تر از آن نیافته ای ...

در تنهایی خود بمان" ...

دریا

ﮐﻔﺶ ﮐﻮﺩکی ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺩ ...

ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ نوﺷﺖ: ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﺯﺩ ...

ﺁن طﺮﻑ ﺗﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ، ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺖ: 

ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ...

ﺟﻮﺍنی ﻏﺮﻕ ﺷﺪ، ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎی ﻗﺎﺗﻞ ...

ﭘﻴﺮﻣﺮﺩی ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪی ﺻﻴﺪ ﻛﺮﺩ، ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎی ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ...

ﻣﻮﺟﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ ...

ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ:

ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕِ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻦ، ﺍﮔﺮ می خواهی ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺎﺷﯽ ...

تأمل

سال ها پیش وبلاگ نویسی نوشت:

"یک خط وبلاگ نوشتن از هفتاد ساعت چت کردن بهتر است ...

و یک روز زندگی کردن از هفتاد سال وبلاگ نوشتن بهتر است" ...

* * *

صرفا جهت تأمل ...

دردناک

تقوا

مسافریم

"من مسافر و غریب" ... 

"جهانگردی به دهکده ای رفت تا زاهد معروفی را زیارت کند ...

زاهد را دید که در اتاقی ساده زندگی می کند ...

اتاق پُر از کتاب بود و غیر از آن میز و نیمکتی دیده می شد ...

جهانگرد پرسید: لوازم منزلتان کجاست ... ؟!

زاهد گفت: مال تو کجاست ... ؟

جهانگرد گفت: من اینجا مسافرم ...

زاهد گفت: من هم" ...

اوج

"در اوجی معین؛ دیگر ابری نیست ...

اگر زندگیت ابری است ...

به این دلیل است که روحت آنقدر که باید بالا نرفته است" ...

ﻣﻌﻄﺮ

"گُل ها هر جا که برویند، ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ می کنند ...

در کوچه باغ های شلوغ یا باغچه های دنج ... 

در گُلدانی کوچک یا در انزوای یک جنگل ...

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ آنجا ﺑﺎﺷﺪ که ﺍﺯ آنها ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ...

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭﺩ، ﭼﻪ ﻧﮕﺬﺭﺩ ...

ﻣﻌﻄﺮ ﺑﻮﺩﻥ، ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔُﻞ ﺍﺳﺖ ...

ﻣﺎﻧﻨﺪ انسان هایی که ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ...

بی هیچ توقعی لبخند می زنند و مهربانند" ...

نمی ماند

پانصدمین

پُست قبلی در گرامیداشت یاد مولوی؛ شاعر بزرگ ایرانی بود ...

و در بازخوانی که داشتم متوجه شدم قرار پانصدمین پُست سوژه نگار در بلاگ بیان بوده ...

یادش به خیر ...

پُست صدتایی ها رو میگم ...

یکی از دوستان خوب ما از اختصاص عدد هزار به هزارمین پُستش در یک وب سایت خبر داده بود ...

اون روز در جوابش نوشتم:

هزارمین پُست ... 

نور علی نور هست ...

اما چه طاقت و مداومتی میخواد که آدم به اون مرتبه برسه ... ؟!

و امروز بعد از حدود 8 ماه از اون تاریخ طاقتی از من طاق شد در این وبلاگ ...

که به قول بهشت درون بزرگوار: بماند ... 

این مطلب ثبت شد فقط برای تشکر از حضرت دوست ...

هم او که به قول مولوی خطاب به ما فرمود:

"جانا به غریبستان چندین به چه می‌ مانی ...

باز آ تو از این غربت تا چند پریشانی ... 

صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم ... 

یا راه نمی ‌دانی یا نامه نمی ‌خوانی" ... (+)

صاف

"خویش را صافی کن از اوصاف خود

تا ببینی ذات پاک صاف خود" ...

معصیت مجازی

انشراح

"و اِلى ربک فارغب" ... (+)

امروز

"تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی‌ ...

یکی‌ دیروز و یکی‌ فردا" ...

ابراز علاقه

حضرت امام علی (ع):

"بی اعتنایی تو به کسی که به تو راغب است، کم سعادتی است ... 

و تمایل تو به کسی که به تو بی رغبت است، خواری نفس است" ... 

یعنی:

"به کسی که به تو علاقه ندارد، ابراز علاقه مکن" ... (+)

گره

"اگر دیدی کارت پیش نمی رود؛

 به اندازه توانت گره از کار کسی باز کن" ...

ارج

"برای دوستی تمنا کن ولی خوار نشو" ...

دور ریختنی

"یک عمر باید بگذرد؛

تا بفهمی بیشتر غصه هایی که خوردی ...

نه خوردنی بود نه پوشیدنی، فقط دور ریختنی بود" ...