جمال محمد (ص)
"ماه فرو ماند از جمالِ محمد (ص) ...
سرو نباشد به اعتدالِ محمد (ص) ...
قدر فلک را کمال و منزلتى نیست ... در نظر قدر با کمالِ محمد (ص) ...
وعده ی دیدار هر کسى به قیامت ... لیله اسرى شب وصالِ محمد (ص) ...
آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى ... آمده مجموع در ظلالِ محمد (ص) ...
عرصه گیتى مجال همت او نیست ... روز قیامت نگر مجالِ محمد (ص) ...
و آن همه پیرایه بسته جنتِ فردوس ... بو که قبولش کند بلالِ محمد (ص) ...
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد ... تا بدهد بوسه بر نعالِ محمد (ص) ...
شمس و قمر در زمین حشر نتابد ... نور نتابد مگر جمالِ محمد (ص) ...
شاید اگر آفتاب و ماه نتابد ... پیش دو ابروى چون هلالِ محمد (ص) ...
چشم مرا تا به خواب دید جمالش ... خواب نمى گیرد از خیالِ محمد (ص) ...
سعدى اگر عاشقى کنى و جوانى ...
عشق محمد (ص) بس است و آل محمد (ص)" ...
پی نوشت:
یادش بخیر ...
از معدود شعرهایی بود که دورانِ دانش آموزی حفظش کرده بودیم ... :)
- ۹۳/۱۰/۱۷