سوال امتحانی:
یک جامعه به هم ریخته را با ذکر مثال توصیف کنید.
بطری آب معدنی رو کوچیک می‌کنی ولی به قیمت قبلی می‌فروشی!
حجم و سرعت اینترنت رو کم و جابه‌جا می‌کنی ولی با همون قیمت قبلی!
حالا که حقوقت بالاتر نرفته؛ از کار و جنس و خدمات می‌زنی!
کمبود و قحطی کذایی ایجاد می‌کنی برای گرون‌تر کردن!
شایعه درست و پخش می‌کنی برای رسیدن به اهداف پلیدت!
قانون رو رعایت نمی‌کنی که مثلا معترضی!
و هزاران مثال و مورد کوچک و بزرگ از این دست ...
+ وای بر کم فروشان! ...
وقتایی که یهویی سرم شلوغ میشه
و یه عالمه کار و خبر میریزه سرم!
یاد شخصیت ملخ در کارتون نیک و نیکو میفتم ...
آقای چهاردست :)
با خودم میگم: کاش منم ۴ تا دست داشتم
و می‌تونستم همه کارها رو با هم انجام بدم! ...
این دیگه خبرنگاری نیست!
خیلی خوش‌بینانه شاید بشه گفت: روابط عمومی!
اینکه به گرانی روزافزون اجناس، کالاها و خدمات بگی: اصلاح قیمت!
یا اینکه مثلا بنویسی: نرخ جدید شکر اعلام شد
همون شکر گران شد در محاوره!
البته گران که چه عرض کنیم؛ گران‌تر شد!
این دیگه نه خبرنگاری است، نه مملکت‌داری! ...
از قدیم می‌گفتند:
طرف «آب نمی‌بینه وگرنه شناگر قابلیه» ...
حکایت بعضی‌ها در روزگار امروز ماست ...
تعجبی هم نداره ...
اینم نمایشی جدید در تماشاخانه دنیا و نقش‌آفرینی آدم‌های این دوره است ...
و البته که دریای چشم‌چرانی ساحل ندارد! ...
**********************
«آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت» ...
**********************
سازمان جهانی بهداشت (WHO) اعلام کرد:
کرونا دیگر یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی محسوب نمی‌شود.
این سازمان جهانی بیماری کووید را از حالت اورژانس خارج کرده است.
و این جای شکر داره؛ پس از آن همه بلا که در چند سال گذشته بر سر مردم دنیا اومد.
اما نباید فراموش کرد که کرونا از بین نرفته و بیماری کووید همچنان وضعیت همه‌گیر خواهد داشت.
مانند آنفلوآنزا، سرماخوردگی و ...
همچنان برای سالمندان، زنان باردار و افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای خطرناک است.
یعنی اگر چنین موقعیتی دارید یا با افرادی با این وضعیت سر و کار دارید، باید مراقب باشید.
استفاده از ماسک در مراکز شلوغ و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی از دستورالعمل‌های بهداشتی آسان و کم هزینه است که بهتره رعایت بشه.
دیگه خود دانید ...
این شما و این دنیای پساکرونا ...
**********************
«گفتم به دل:
زمانه چه دارد زِ گیرودار
خندید و گفت:
آنچه نیاید به کار ما» ...
**********************
«به بهلول گفتند: تقوا را توصیف کن.
گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود، مجبور به گذر شوید، چه می‌کنید؟
گفتند: پیوسته مواظب هستیم و با احتیاط راه می‌رویم تا خود را حفظ کنیم.
بهلول گفت: در دنیا نیز چنین کنید، تقوا همین است.
از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کنید و هیچ گناهی را کوچک مشمارید؛
کوه‌ها با آن عظمت و بزرگی از سنگ‌های کوچک درست شده‌اند».
**********************
«تو مگو همه به جنگند و زِ صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری، تو چراغ خود برافروز» ...
**********************
۵ سال زمان کمی نیست؛ دورانی هست برای خودش ...
چه‌ها که بر ما نگذشت و نمیگذره حالا ...
خیلی از این اتفاقات قابل پیش‌بینی بود؛
بارها و بارها درباره‌اش تذکر و هشدار داده شده بود ...
ولی کو گوش شنوا؟!
نوشته‌های قبلی رو که میخونم،
می‌بینم چه شور و شوق، امید و آرمان‌هایی داشتیم ... !؟
به قولی چی فکر می‌کردیم، چی شد ... ؟!
حرفی نیست جُز اینکه در هر جمع و جامعه‌ای
اگر هر کی کارش رو درست انجام بده، اوضاع درست پیش میره ...
البته که از قدیم گفتند: کار رو باید به کاردان سپرد ...
موانعی هم بوده و هست؛
اینکه چون حقت رو خوردند؛ به خودت اجازه بدی که حق دیگری رو بخوری! ...
اینکه اگر به جایگاهی که باید نرسیدی؛ پس دیگری هم نباید به جایی برسه! ...
اینکه چون ناراحتی؛ پس دیگران هم نباید شاد باشند! و ...
**********************
عمر ما کوتاه‌تر از اینه که صرف این همه خبط و خطا بشه ...
حیف، حیف که برای این حرف‌ها گوش شنوایی نیست! ...
**********************
«گر بدی گیرد جهان را سر به سر
از دلم امیدِ خوبی را مبر» ...
**********************
سلام،
سوژه نگار ۱۱ ساله شد ...
هرچند که ۵ ساله وبلاگ نویسی رو کنار گذاشتم ...
نوشتن رو نه البته ...
کم و بیش اینستاگرام، تلگرام و توییتر می‌نوشتم ...
یکی یکی کنارشون گذاشتم تا دوباره رسیدم به اینجا ...
خوب که نگاه می‌کنم
زندگی مجازی من عینِ زندگی واقعی منه ...
کوچ، دلتنگی، بی‌اعتمادی، تنهایی (خودخواسته!:) و ...
یادش بخیر؛
اردیبهشت ۹۱ این وبلاگ رو با هدف تبادل نظر ایجاد کردم ...
و حالا سال‌هاست دیگه نه وقتش رو دارم نه حوصله‌اش رو ...
در بلاگفا که بودم؛
خواهرم به طور ناگهانی از دنیای ما رفت ...
در اینستاگرام می‌نوشتم که بابا به رحمت خدا رفت ...
و در توییتر هم به نوعی میشه گفت؛ امیدم رو از دست دادم ...
هر کدوم از اینها شاید، عامل ترکِ هر یک از اون فضاها شد ...
**********************
و حالا اینجا هستم ...
نمی‌دونم تا کی!؟ ...
همین‌قدر می‌دونم که همچنان مراقب مایسطرون‌ها باید بود ...
