نتوانم

"دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم ...

وین دردِ نهان سوز نهفتن نتوانم ...

تو گرمِ سخن گفتن و از جامِ نگاهت ...

من مست چنانم که شنفتن نتوانم ...

شادم به خیالِ تو چو مهتابِ شبانگاه ...

گر دامنِ وصلِ تو گرفتن نتوانم ...

با پرتوِ ماه آیم و چون سایه دیوار ...

گامی ز سرِ کوی تو رفتن نتوانم ...

دور از تو ، منِ سوخته در دامنِ شب ها ...

چون شمعِ سحر یک مژه خفتن نتوانم ... 

فریاد ز بی مهری ات ای گُل که درین باغ ...

چون غنچه ی پاییز شکفتن نتوانم ...

ای چشمِ سخن گوی تو بشنو زِ نگاهم ...

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم" ... (+)