نامحرم

یادم نیست کی این صفحه رو بوکمارک کرده بودم؟! ... (+)

دیشب موقع حذف و اضافه فولدرهای مرورگر دیدم هنوز نخوندمش ...

قبلا ها فهرست باید بخوانم من پُر بود از کتاب و مجله و روزنامه ...

الان ها لینک و آدرس های اینترنتی هست ...

که برای خوندن در فرصت مناسب در حافظه مرورگر ذخیره میشه ...

چند خواهر و برادر معمولی ...

CTRL+D ...

گرچه همین یه مطلب کافی بود ...

تا بیشترِ یادداشت‌ های یک طلبه رو - بعدا - با اینترنت گوشی همراه بخونم ...

خانه شماره یک ...

نصف شب است، مهدی سرش را بالا می‌ آورد ...

و فاطمه سادات که معصومانه خوابیده است را تماشا می‌ کند ... 

از روی میز کنار تخت گوشی موبایلش را در می‌ آورد ...

و سرش را در گوشی فرو می‌ کند ...

پیامکی می ‌نویسد:

بیداری خوشگل؟ ارسال می‌ کند به مهندس علوی ...

دوباره فاطمه سادات که معصومانه خوابیده است را تماشا می‌ کند ...

ارتباطات مجازی ...

حد و حدود های ارتباط با نامحرم در فضای مجازی ...

به خصوص رعایت حریم خصوصی افراد ...

موضوعی نیست که بشه بهش بی تفاوت بود ...

از دنیای متاهل ها خبر ندارم ...

این متن رو که خوندم – واقعی باشه یا برگرفته از تخیل ...

فراگیر باشه یا انگشت شمار ...

خیلی سوالات به ذهنم اومد ...

متاهل که شدید یعنی متعهد شدید ...

رشته محبتتون رو فقط به ضریح دل همدیگه ببندید ... 

خیانت که شاخ و دم نداره ... 

وقتی دلبر داری باید از بقیه دل برداری ...

این حرفای قشنگ فقط برای لایک کردن نیست ...

رعایت محرم و نامحرم ...

حجب و حیا و عفت داشتن هم متاهل و مجرد نداره ...

مجرد بودن – هم – مجوزی برای هر حرف و سخن و ارتباطی نیست ...

بارها در این مورد نوشتیم، بحث و گفتگو کردیم ...

حتی یکی از دوستان - سال گذشته - این موضوع رو به شکل مبسوطی تحلیل کرد:

متاسفانه با پیشرفت علم و تکنولوژی برخی از حریم ها پس رفت می کند ...

و این  عقب گرد یا ایستایی اخلاق، خیزشی ناملموس دارد ... 

فرآیند عادی سازی در این راستا شاید به این دلیل باشد ...

که چون افراد همدیگر را نمی بینند ...

پس مجاز هستند کشف حجاب گفتاری داشته باشند ...

به تعبیر دیگر اینکه در فضای مَجازی همه کاربرها مُجاز هستند ...

تا به بیان اندیشه هایشان بپردازند ...

با این توجیه که قید و بندهای رفتاری و اخلاقی برای دنیای حقیقی وضع شده است ...

برنامه های ارتباطی با همه خوبی هایی که دارند ...

به عادی سازی روابط میان آحاد مختلف جامعه منجر می شوند ...

در پی همین عادی سازی ها بدعت های کلامی ، فرهنگی ...

و گاها فکری به شکل تدریجی نمایان خواهد شد ...

به تصور بسیار از کاربران؛ 

اگر بخواهیم پیوندی میان عالم حقیقی و فضای مجازی برقرار کنیم ...

شاید امری ناممکن باشد ...

چرا که تصور ما این است که این دو جهان کاملا مجزا هستند ...

و ارتباطی با یکدیگر ندارند چون طول ، عرض و ارتفاع یا ماهیت مادی ندارند ...

و رابطه ای طولی که در امتداد هم باشند میانشان برقرار نیست ...

دقیق تر اینکه این دو دنیا به موازات هم پیش می روند ...

و هیچ فصل اشتراکی ندارند که بر یکدیگر اثر بگذارند ... 

اگر چه این استدلال ها عقلانی هستند ...

اما باید به گفتاری از مولا علی (ع) هم توجه داشت که می فرمایند: 

" مراقب افکارت باش که گفتارت می‌ شود ... 

مراقب گفتارت باش که رفتارت می‌ شود ... 

مراقب رفتارت باش که عادتت می‌ شود ... 

مراقب عادتت باش که شخصیتت می‌ شود ... 

مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می‌ شود " ...

گاهی از سر غلفت یا ناآگاهی ممکن است این رفتارها را انجام بدهیم ... 

اما یادمان باشد این سخنان آن چنان موشکافانه و منطقی است ...

که بی شک هر عقل بی اعوجاج  و هر قلب سالمی را به کرنش و لرزه در می آورد ...

قرآن نیز در همین باره آیه ای دارد:

از چیزى که بدان علم ندارى (در مرحله اعتقاد و گفتار و عمل) پیروى مکن ...

زیرا گوش و چشم و دل ، هر یک مورد سؤال قرار خواهند گرفت ...

(از انسان درباره کارهاى آنها و از آنها درباره کارهاى خودشان مى‏ پرسند) ...

دوست ندارم کامنتی در این مورد بخونم ...

این پُست رو برای تبادل نظر ننوشتم ...

در همین جامعه آماری کوچک ...

نظرات خیلی از دوستان رو - پیش تر - در عمل و رفتارشون دیدم ...

چه آنها که سال هاست محترمانه فقط خواننده اند و همراه ...

چه آنها که با کوچکترین تذکری واکنش های نامناسب نشون دادند ...

تکلیف آنها که بی قید و بند زندگی می کنند روشنه ...

اما لغزش آنها که بر مبنای دین در این فضا ها حضور دارند قابل هضم نیست ...

صفر و صد بودن آدم ها رو – هم – قبول ندارم ...

اینکه تا چند مورد استفاده ناروا از این محیط ها رو شاهد مثال میاری ...

کلا فضای مجازی رو زیر سوال ببرند و همه رو به یک چشم ببینند ...

مثل فساد در سینما، ورزش یا هر بخش دیگری ...

رعایت حلال و حرام خیلی سخت نیست ...

توجه به حد و حدود ها هم ...

کافیه هر کسی شخصیت واقعی خودش رو فراموش نکنه ...

مسوولیت های فردی و اجتماعی اش رو هم ...

مشکل از جایی شروع میشه که فرد پیش خودش تصور می کنه ...

من فرق می کنم ...

همین تفکر و تصورات هست که افراد رو به بیراهه سوق میده ...

برخی مشکلات بشر فقط قابل پیشگیری اند ...

دچارش که شدی جبران کردنی نیست ...

برای همین هست که باید به همدیگه تذکر داد ...

به موقع هم گفت ...

امر به معروف و نهی از منکر کرد ...

تا جامعه، خانواده و محیط به سمت سقوط پیش نره ...

خداوند عاقبت همه ما رو ختم به خیر کنه ...