تازه

دلخوشم با غزلی تازه ...

همینم کافی است ...

لجاجت

"دارم تظاهر می کنم که بُردبارم ...

هرچند تاب روزگارم را ندارم ...

شاید لجاجت با خودم باشد، غمی نیست ...

من هم یکی از جرم های روزگارم ...

من هم به مصداق بنی آدم ببخشید ...

گاهی خودم را ز شمایان می شمارم ...

حس می کنم وقتی که غمگینید باید ...

با ابر شعرم بغض هاتان را ببارم ...

حتی خودم وقتی که از خود خسته هستم ...

سر روی حس شانه هاتان می گذارم ...

فهمیده ام منها شدن تفهیم جمع است ...

تنهایی جمع شما را می نگارم ...

شاید همین دل باوری ها شاعرم کرد ...

شاید به وهم باورم امیدوارم ...

هر قطره ی دلکنده از قندیل، روزی ...

می فهمدم ، وقتی ببیند آبشارم" ...

مرغِ دل

"دانه و دام در این راه فراوان امّا ...

مرغِ دل سیر زِ هر دام رها می ماند ...

می رسیم آخر و افسانه یِ واماندنِ ما ...

همچو داغی به دلِ حادثه ها می ماند" ... 

فاصله ها

"گفتم: بدوم تا تو همه فاصله ها را" ... (+)