بایگانی ارديبهشت ۱۳۹۴

سر به راه

"گاهى دلت به راه نیست ...

ولى سر به راهى ...

خودت را میزنى به آن راه و میروى ...

و همه ...

چه خوش باورانه فکر می کنند ...

که تو رو به راهى" ... (+)

تشکر از دوست برای هدیه عکس ...

۰۷ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۲:۱۴

یک خبرنگار ...

نخور غم

"هوجور کی خستگی نا رادوارِه ...

زمین خوری ام نا اسب سواره ...

اگه بشکسه نا تی سر نخور غم ...

همیشک سنگ خوری نا میوه داره" ...

ترجمه :

"همان طوری که برای پیاده خستگی می ماند ...

برای سوارکار هم امکانِ زمین خوردن هست ...

اگر سری شکسته داری غم نخور ...

زیرا همیشه درخت پُر میوه سنگسار می شود" ...

شیون فومنی ... (+)

۰۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۱:۴۹

یک خبرنگار ...

تیترها

تمام این تیترها تقدیم شما ...

استادِ تیتر ایران ... (+)

استادِ شیک پوش ما ...

امروز ( 5 اردیبهشت 94 ) شاگردانِ شما سنگ تمام گذاشتند ...

چه آنها که به بدرقه شما آمدند ... (+)

چه آنها که برای شما نوشتند ... (++)

و چه آنها که برای شما گریستند ...

و دوستانِ شما نیز ... (++++)

این پُست مخاطب خاص دارد ... (+)

او که با فراموشی رفت اما هیچ وقت فراموش نخواهد نشد ...

تقدیم به زنده یاد استاد قندی:

۰۵ ارديبهشت ۹۴ ، ۲۳:۰۴

یک خبرنگار ...

گلبانگ هزاران

"باد آمد و بوی نوبهاران با او ...

ابر آمد و نرم نرم باران با او ...

خاموشی باغ را شکستند که صبح

گُل سر زد و گُلبانگ هزاران با او" ... (+)

۰۵ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۱:۲۲

یک خبرنگار ...

در حاشیه

سریال طنز "در حاشیه" با تمام حاشیه هایی که داشت دیشب تموم شد ...

گفته اند: ادامه داره ولی با سوژه ای غیربیمارستانی ...

مثل همیشه نقد و انتقاد و اعتراضات زیادی بهش شد که جای حرف داره ...

تا بود همین بوده که اغلب، شعارِ انتقادپذیری می دهند اما - در عمل - نقد شدن به مذاقِ کسی خوش نمیاد ...

گرچه من معتقدم هر انتقاد شونده ای در خفا به انتقادی که ازش میشه - حتما - فکر میکنه اما در فضای عمومی واکنش ها یکی نیست ...

البته که نقد هم باید سازنده باشه و بی غرض و مرض " ... (+)

ضمن اینکه خوب بود این سریالِ طنز؛ در حاشیه چند شغل و گروه جامعه رو نشون میداد ...

این طوری نه بعضی قسمت هاش آبکی می شد ...

نه اینکه صنفی خاص - این همه - بهش اعتراض می کرد و در برابرش گارد می گرفت ...

بگذریم ...

مهران غفوریان – بهروز عشقی – دیشب در آخرین قسمتِ این سریال دیالوگی داشت جالب ... :)

از اینها که سخن حکیمانه یا جملات بزرگان رو جعل می کنند ...

وقتی ماندانا پرسید: چرا تا حالا گُم شدن حلقه ی ازدواج رو بهش نگفته ... ؟!

بهروز گفت: ارزش هر مرد به حرف های نگفته اوست ... !

برنارد شاو ...

و جواب ماندانا: از اول هم معلوم بود که ریگی در کفش توست ... !

بابام ...

۰۴ ارديبهشت ۹۴ ، ۲۳:۰۵

یک خبرنگار ...

رادیو

رشت - انتهای خیابان رسالت ...

رادیو امروز 75 ساله شد ... (+)

ساعت 3 بعد از ظهر روز 4 اردیبهشت سال 1319 ه.ش رادیو در ایران راه اندازی شد ...

نمی دونم هنوز کسی - فقط - به رادیو گوش میده ... ؟!

۰۴ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۱:۵۲

یک خبرنگار ...

امشب

"بار الها؛

درهای رحمت تو همواره به روی خواهندگان باز است ...

و دست عطایت گشاده ...

بندگان تو هر زمان که صدایت کنند، پاسخ می‌دهی ...

و اگر خالصانه آرزو کنند، ‌می‌بخشى ...

امشب اما شب دیگری است؛ شب آرزوها ...

دعای خیر همه را برآورده بفرما" ... (+)

۰۳ ارديبهشت ۹۴ ، ۲۰:۲۵

یک خبرنگار ...

استاد قندی

نیمه پاییز سال 1390 بود که با خبر شدیم ...

از بیماری استاد قندی ...

به شوخی بیشتر شبیه بود تا خبر ...

پیامکی که از بیماری تلخ فراموشی اش خبر می داد ... !

چطور ممکن بود انسانی سرریز از آمار و اخبار ایران و جهان این همه اطلاعات رو فراموش کنه ... ؟!

اما خبر اون قدر موثق بود که حتی تکذیب نشد ...

درست مثل خبر سکته مغزی و به کُما رفتنش در ماه قبل ... (+)

و خبری که بعد از ظهر امروز تو یکی از گروه های خبری تلگرام خوندم:

"نیستی و خانه تاریک شده است ...

جهان تاریک شده است ...

حسین قندی درگذشت" ...

ناخودآگاه یاد تکه کلامش افتادم:

"می باشد اشتباه است ...

است درست است" ...

این جمله رو در چند جای جزوه اصول روزنامه نگاریم با شکلک های مختلف نوشته بودم، هر بار که استاد تکرار می کرد ...

یادش بخیر و خدا رحمتش کنه ... (+)

آهان اینم بنویسم؛

برای یادگاری از نام و یاد ایشون که استادی خوشرو و سرزنده بود برای ما ...

متنی که سایر اساتید ما در واکنش به خبر بیماری "استاد تیتر مطبوعات ایران" نوشته بودند ...

و مهم تر از اون تیتری بود که تلخی اش همیشه در کام ما روزنامه نگاران دانشگاه علامه طباطبایی (ره) موند ...

یک خبر با دو تیتر: قندی دیگر تیتر نمی زند / همیشه همراه هم می مانیم ...

"این یک تیتر است؛ ضربه ای یا موجی، فرقی نمی کند: " قندی دیگر تیتر نمی زند " ...

سال ها تیتر زد، اما خودش موضوع تیتر این نوشتار تلخ است ...

امروز همراهان دیرین اش برآنند تا بگویند: ترا فراموش نمی کنیم ...

قندی ما با بیماری تلخ و مشکوک به "فراموشی" دست و پنجه نرم می کند و ما دست او را هرگز رها نمی کنیم ...

قندی آن قدر نوشت و تیتر زد تا در فضای روزنامه نگاری ما رشد کند و ببالد.

مثل قند می نوشت و روزنامه نگاری می کرد. نفس می کشید و جا برای تنفس روزنامه نگاری این مرز و بوم می گشود.

آموختن و آموزش دغدغه همیشگی او بود.

بسیاری در دانشکده ها و در کلاس های پربارش روزنامه نگار شدند، آموختند و برخی از همان ها درصدر نشسته اند و پایه های روزنامه نگاری را نگه داشته اند.

تألیفات ماندگار و کاربردی او در روزنامه نگاری در کنار اثرگذاری اش در بسیاری از روزنامه ها و مجلات، از کیهان هوایی گرفته تا روزنامه های ابرار، اخبار، جامعه، توس، انتخاب و جام جم از او یک روزنامه نگار چند وجهی ساخت" ... (+)

روحش شاد ...